Τεύχος Πέμπτο - Avian Influenza

Ο φό­βος εί­ναι η μό­δα της ε­πο­χής. Φό­βος α­πό α­σύμ­με­τρες α­πει­λές φανατι­κών ι­σλα­μι­στών. Φό­βος α­πό λα­θρο­με­τα­νά­στες που ε­πι­βου­λεύ­ο­νται ζω­ές και πε­ριουσί­ες. Φό­βος α­πό σει­σμούς που μέλ­λο­νται να κα­τα­πιούν τις πό­λεις και τα χω­ριά μας. Φό­βος α­πό μυστή­ριες αρ­ρώ­στιες που πε­ρι­μέ­νουν να πε­ρά­σουν τα σύ­νο­ρα της χώ­ρας για να σκο­τώ­σουν ζώ­α και αν­θρώ­πους.
Πα­ρα­δό­ξως ό­λοι αυ­τοί οι φό­βοι έ­χουν δύ­ο κοι­νά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Το πρώ­το είναι ό­τι έρ­χο­νται α­πέ­ξω, πέ­ρα α­πό τα α­μό­λυ­ντα και ά­σπι­λα σύ­νο­ρα μας, ή α­πό τα έ­γκατα της γης.
Το δεύ­τε­ρο ό­τι χρειά­ζο­νται ό­λοι κάποιους ει­δι­κούς για να τους τι­θα­σεύ­σουν. Τον υ­πουρ­γό δη­μό­σιας τά­ξης και τις ελ­λη­νι­κές μυ­στι­κές υ­πη­ρε­σί­ες (για να α­πα­γάγουν πα­κι­στα­νούς με­τα­νά­στες για πα­ρά­δειγ­μα). Τους μπά­τσους και τους ει­δι­κούς φρου­ρούς για να σκο­τώ­νουν με­τα­νά­στες στα σύ­νο­ρα. Τους σει­σμο­λό­γους για να προ­βλέ­πουν τους σει­σμούς και να μας προ­ει­δο­ποιούν. Τους για­τρούς για να μας θε­ρα­πεύ­ουν.
Ψάξ­τε λί­γο την προ­έ­λευ­ση αυ­τών των φό­βων. Δεν θα την βρεί­τε σε κα­μιά μα­κρινή χώ­ρα της α­να­το­λής. Δεν θα την βρείτε σε κα­νέ­να κρά­τος-πα­ρί­α. Δεν θα την βρεί­τε στα πλή­θη των προ­σφύγων που σέρ­νο­νται α­νά­με­σα σε ε­μπό­λε­μες ζώ­νες. Δεν θα την βρεί­τε μέ­σα σε ε­πι­στη­μο­νι­κά ερ­γαστή­ρια. Δεν θα την βρεί­τε στη σκο­τει­νή πλευ­ρά της αν­θρώ­πινης ψυ­χής.
Θα την βρεί­τε ό­μως σί­γου­ρα στα ε­ρεί­πια των δί­δυ­μων πύρ­γων. Θα την βρεί­τε στον φό­βο που μας που­λά­νε με την σέσου­λα καθη­με­ρι­νά τη­λε­ο­ρά­σεις και ε­φη­μερίδες, ει­δι­κά α­πό ε­κεί­νη την ε­πο­χή και με­τά. Θα την βρεί­τε στα πο­λε­μοχα­ρή λό­για των πο­λι­τι­κών και στα τρο­μο­κρα­τι­κά νο­μο­σχέ­δια των δι­κα­στών. Θα την βρεί­τε στα κέρ­δη των α­σφα­λι­στι­κών ε­ται­ριών. Θα την βρεί­τε στις νέ­ες ε­πεν­δύ­σεις των πο­λε­μι­κών βιο­μη­χα­νιών και των πε­τρε­λα­ϊ­κών ε­ται­ριών.
Η ι­στο­ρί­α της γρί­πης των που­λε­ρι­κών (H1N5) εί­ναι πο­λύ μα­κριά. Στον άνθρω­πο η νό­σος αυ­τή εμ­φα­νί­ζε­ται α­πό το 1997 ό­ταν α­να­φέρ­θη­καν κρού­σμα­τα στο Χο­γκ-Κον­γκ, μο­λυ­σμένα α­πό ά­γρια που­λιά, στα έ­ντε­ρα των ο­ποί­ων πα­ρα­σι­τεί φυ­σιο­λογι­κά ο ιός, χω­ρίς να προ­κα­λεί νό­σο. Α­πό τό­τε έ­χουν αναφερθεί περίπου 150 κρούσματα σε ανθρώπους, από τους οποίους έχουν πε­θά­νει οι μισοί. Ξέ­ρε­τε πό­σοι άν­θρω­ποι έ­χουν πε­θά­νει στο ί­διο διά­στη­μα ας πούμε α­πό ιο­γε­νή γα­στρε­ντε­ρί­τι­δα; Α­πό καρ­κί­νο του πνεύ­μο­να; Α­πό ο­ξύ έμ­φραγ­μα του μυο­καρ­δί­ου; Δε­κά­δες ε­κα­τομ­μύ­ρια. Ό­μως αυ­τές δεν εί­ναι ά­γνω­στες αρ­ρώ­στιες. Ού­τε α­πο­τε­λούν α­σύμ­με­τρες α­πει­λές.
Η α­λή­θεια γι’ αυ­τόν αυ­τό τον ιό εί­ναι πιο τα­πει­νή, α­πό την προ­σπά­θεια των ΜΜΕ να τον κά­νουν μά­στιγα. Ο ιός δεν με­τα­δί­δε­ται α­πό άν­θρωπο σε άν­θρω­πο, αλ­λά μό­νο α­πό μο­λυ­σμέ­να που­λε­ρι­κά στον άν­θρω­πο και μό­νο σε πε­ρί­πτω­ση πα­ρα­τε­τα­μέ­νης ε­πα­φής. Το εμβό­λιο της κοι­νής γρί­πης δεν προ­φυ­λάσ­σει έ­να­ντι του ιού. Το μόνο που κάνει είναι ότι προστατεύει από την σχετικά μικρή πιθανότητα να μεταλλαγεί ο ιός και να αρχίσει να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Πότε μπορεί να γίνει αυτό; Αν κάποιος μολυνθεί ταυτόχρονα και από τον ιό της κοινής γρίπης και από τον ιό της γρίπης των πουλερικών. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Η γρί­πη των που­λε­ρι­κών δεν εί­ναι ά­με­σα θα­να­τη­φό­ρα νό­σος για τον άν­θρω­πο, ό­πως η ση­ψαι­μική μηνιγγίτιδα για πα­ρά­δειγ­μα. Εί­ναι μια βα­ριά νό­σος για ό­σους έ­χουν α­νε­παρ­κές α­μυ­ντι­κό σύ­στη­μα λό­γω κά­ποιας α­σθέ­νειας, ή λό­γω κα­κής κα­τά­στα­σης υ­γεί­ας (π.χ. ό­σοι δεν δια­τρέ­φο­νται σω­στά). Για τους οι­κο­νο­μι­κά α­δύ­να­τους για πα­ρά­δειγ­μα, για τα μι­κρά παι­διά και για τους η­λι­κιω­μέ­νους. Σε αυ­τούς μπο­ρεί να α­πο­βεί θα­να­τη­φό­ρος. Ό­πως ε­ξάλ­λου και η κοι­νή γρί­πη, που προ­κα­λεί­ται α­πό άλ­λους ιούς πέ­ρα α­πό τον ιό H1N5. Ό­πως ε­ξάλ­λου οι πε­ρισ­σό­τε­ρες σο­βα­ρές α­σθέ­νειες.
Πριν με­ρι­κούς μή­νες ξέ­σπα­σε ξα­νά πανι­κός για τον ιό της γρί­πης των που­λε­ρι­κών και για το φό­βο παν­δη­μί­ας α­πό αυ­τόν. Ό­λος ο κό­σμος έ­τρε­ξε στα φαρ­μα­κεί­α για να α­γο­ρά­σει το εμ­βό­λιο της κοι­νής γρί­πης, πι­στεύ­ο­ντας ό­τι σε πε­ρί­πτω­ση παν­δη­μί­ας θα προ­στα­τευ­τεί. Ό­χι μό­νο στην Ελ­λά­δα, αλ­λά σε ό­λο τον κό­σμο. Οι πω­λή­σεις του συ­γκε­κρι­μέ­νου εμβο­λί­ου ε­κτι­νά­χτη­καν στα ύ­ψη. Με­τά α­πό λί­γο μά­θα­με ό­τι μέ­το­χος στην φαρ­μα­κευτι­κή ε­ται­ρί­α που πα­ρά­γει το εμ­βό­λιο της γρί­πης εί­ναι συγ­γε­νι­κό πρό­σω­πο του υ­πουρ­γού ά­μυ­νας των Η­νω­μέ­νων Πο­λι­τειών της Α­με­ρι­κής. Να μην βγά­λει τα λε­φτά του ο άν­θρω­πος; Να μην βγά­λουν τα λε­φτά τους τα α­φε­ντι­κά σε ό­λο τον κό­σμο (και στην Ελ­λά­δα) που ε­μπορεύ­ο­νται το ί­διο φάρ­μα­κο; Να μην πά­ρουν την μι­κρή τους προ­μή­θεια α­πό την φαρ­μα­κευ­τι­κή ε­ται­ρί­α οι για­τροί που το συ­ντα­γο­γραφούν χω­ρίς λό­γο;
Πρό­κει­ται για συ­νω­μο­σί­α λοι­πόν; Πρό­κει­ται για τους σκο­τει­νούς κύ­κλους που α­περγά­ζο­νται το μέλ­λον αυ­τού του κό­σμου; Πρό­κει­ται για αν­θρώ­πους που α­πο­φα­σί­ζουν αλ­λού για την υ­γεί­α και την αρρώ­στια μας; Μή­πως δεν υ­πάρ­χει ο ιός της γρί­πης των που­λε­ρι­κών; Τι α­πό όλα αυ­τά συμ­βαί­νει;
Τί­πο­τα α­πό ό­λα τα πα­ρα­πά­νω. Στην πε­ρί­πτω­ση της γρί­πης των που­λε­ρι­κών έ­χου­με την πιο λα­μπρή πε­ρί­πτω­ση του πως το αί­σθη­μα ανασφά­λειας (η α­να­σφά­λεια μή­πως κά­ποιος μο­λυν­θεί α­πό τον ιό της γρί­πης) πα­ρά­γει την α­νά­γκη για χο­ρή­γη­ση με­γα­λύ­τε­ρης δό­σης α­σφά­λειας α­πό το σύ­στη­μα (το εμ­βό­λιο για την γρί­πη), με σκο­πό το κέρ­δος (για την φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­α που πα­ρά­γει το εμ­βό­λιο). Πως δη­λα­δή η α­σφά­λεια με­τα­σχη­μα­τί­ζε­ται σε εμπό­ρευ­μα και πως αυ­τό το ε­μπό­ρευ­μα γί­νε­ται α­να­γκαί­ο για ό­λο τον πληθυ­σμό. Ε­πει­δή αν κά­ποιοι έ­χουν πεί­σει κά­ποιον άν­θρω­πο ότι κιν­δυ­νεύ­ει να πε­θά­νει α­πό μια αρ­ρώ­στια και ό­τι ο μό­νος τρό­πος να γλι­τώ­σει εί­ναι να εμ­βο­λια­στεί, τό­τε το μό­νο που του μέ­νει να κά­νει εί­ναι να εμ­βο­λια­στεί.
Ο φό­βος ή­ταν α­νέ­κα­θεν έ­να α­πό τα πιο ι­σχυ­ρά ό­πλα της κά­θε ε­ξου­σί­ας. Τώ­ρα α­πο­δει­κνύ­ε­ται και μια κα­λή ε­πέν­δυ­ση για το κε­φάλαιο. Αλ­λά και για το κρά­τος. Για φα­ντα­στεί­τε τι θα σκε­φτού­με ό­ταν α­πο­δει­χτεί ξα­νά ό­τι δεν υ­πάρ­χει κα­νένας πραγ­μα­τι­κός κίν­δυ­νος για την υγεί­α μας: «Η έ­γκαι­ρη κι­νη­το­ποί­η­ση των υ­γειο­νο­μι­κών αρ­χών μας έ­σω­σε». Ποιον συμ­φέ­ρει να δια­χέ­ε­ται ο φό­βος στην κοι­νω­νί­α;
Νι­κά­με τους φό­βους πά­ει να πει μα­θαί­νου­με. Νι­κά­με τους φό­βους πά­ει να πει ό­τι δεν τσι­μπά­με τα δο­λώμα­τα που μας πε­τά­νε. Νι­κά­με τους φόβους πά­ει να πει ψά­χνου­με την α­λή­θεια για λο­γα­ρια­σμό μας. Νι­κά­με τους φό­βους πά­ει να πει α­ντι­στε­κό­μα­στε σε ό­τι μας ε­τοι­μά­ζουν. Νι­κά­με τους φό­βους πά­ει να πει α­φαι­ρού­με την ε­ξου­σί­α α­πό αυ­τούς που θέ­λουν να φο­βό­μα­στε, για τους δι­κούς του λό­γους ο καθέ­νας. Α­πό τους διευ­θυ­ντές μας. Α­πό τα α­φε­ντι­κά μας. Α­πό τους προ­ϊ­στα­μέ­νους μας. Α­πό τους πο­λι­τι­κούς και τους δη­μο­σιογρά­φους. Α­πό ό­σους συ­μπε­ρι­φέ­ρο­νται σαν να εί­ναι οι ί­διοι με τους πα­ρα­πά­νω.

Η παραπάνω προκύρηξη μοιράζεται στους δρόμους της πόλης.